MULTI – CULTI

Mały urwis nieoczekiwanie zamilkł, zatrzymał się w biegu. Stał przy nim jego czteroletni kumpel John, z umorusaną twarzą patrząc na mnie błękitnymi oczami aniołka. Obaj uważnie, jak nigdy, słuchali mego wywodu na temat tego, że jakkolwiek nie bylibyśmy zdenerwowani, nie możemy atakować innych. Kiwnęli obaj głowami, gdy mówiłam, że czasem czujemy gniew i złość i dobrze jest coś z tym zrobić. Milczeli, gdy tłumaczyłam, że nie może być to bicie ludzi. Głośno zastanawiałam się co mogliby zrobić w przedszkolu, gdy ktoś ich zdenerwuje.

W sumie zdziwiłam się, że mały rozrabiaka Jimmie słuchał mnie tak długo i w takim skupieniu. Mój speech zakończyłam pytaniem: „Do you have any question?” Jimmie nie miał. Z to John odrzekł :”Yes.” Gdy spojrzałam na niego spytał tylko: „Do you love me too?”

Mój znajomy Belg zajmujący się zawodowo promocją Walonii, francuskojęzycznej części swego kraju, leciał z Brukseli do Warszawy. Spytałam jakimi liniami podróżował i czy wszystko było w czasie lotu w porządku. Powiedział, że korzystał z polskich linii lotniczych, podróż przebiegła dobrze, ale gdyby tak nie było … wysiadając z samolotu pomachałby ręką na pożegnanie i rzuciłby tylko „Thanks a LOT!”

Byłam w trakcie pisania pracy magisterskiej i lektury wielu książek napisanych przez francuskich autorów, gdy do mego regionu, na Podlasie, przyjechała dwuosobowa delegacja z Belgii a dokładnie z jej francuskojęzycznej części, Walonii.

Jechaliśmy do Białowieży mijając miejscowość Hajnówka. Przewodnik powiedział, że na miejski cmentarz przychodzą żubry, można je niekiedy tam zobaczyć. Dodał, że zjadają fioletową kapustę, którymi ludzie dekorują nagrobki. Nim zdążyłam przetłumaczyć to ostatnie zdanie jeden z Belgów głośno się zdziwił „Żubry? Na cmentarzu? Dlaczego?” Spontanicznie zażartowałam, że przychodzą tam „à la recherche de la réflexion approfondie” , czyli w poszukiwaniu głębszej refleksji.

Oczywiście, później powiedziałam o kapuście. To co jednak zapamiętałam najbardziej to to, że od żartu bardzo ociepliła się nasza znajomość, zaprzyjaźniliśmy się. Miałam wrażenie, że przyjechali moi dwaj przyjaciele, nie pracownicy poważnej instytucji w konkretnej super sérieuse misji.

Wkrótce, na skutek działań Polskiego Ośrodka Informacji Turystycznej w Brukseli i Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego Podlasie było gościem honorowym na Dniach Walonii w Belgii.